چرا ...

چرا چین و چروکای صورتتو ندیدم 

ناخنای شکستتو ندیدم لای سختی های روزگار شکست 

بغض امونم نمیده 

تا میام یه کلمه بنویسم ...شروع میشه 

انگار گونه هام همیشه خشک و تشنه است و سبراب نمیشه 

ولی ادامه میدم ...

چرا بیشتر لمست نکردم 

دست تو موهای خاکستریت نکشیدم 

که اون موها برای آینده ی من سوخت و خاکستر شد 

بغض من امون بده تموم نشده ...